Probleemstelling

Hoewel de aandacht voor kanker de afgelopen jaren een beetje is weggeëbd vanwege de corona-pandemie, is het nog steeds een vaak voorkomende ziekte die bij mensen enorme schade aan kan richten. Tijdens het behandelen van de ziekte moeten er soms tumoren weggesneden worden. Als dit in het gezicht moet gebeuren en er een (deel van een) oor, oog of neus wordt weggesneden, ziet het gezicht er incompleet uit. Om het gezicht weer ‘compleet’ te maken kunnen mensen dan een gelaatsprothese nemen. Het probleem met zo’n prothese is echter dat mensen moeite kunnen hebben met het dagelijks aanbrengen daarvan.

Opdrachtgever

Bij deze Meesterproef is Tjitske Bannink de opdrachtgever. Mevrouw Bannink werkt op de afdeling gelaatsprothetiek van het Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis. In de gelaatsprothetiek worden er protheses gemaakt voor delen van het gezicht. Zo kunnen mensen die bijvoorbeeld een oor, neus of oog kwijt zijn geraakt, dit onderdeel van hun gezicht kunstmatig laten vervangen. Deze protheses worden met behulp van 3D-technieken gefabriceerd.

Als PhD-studente doet mevrouw Bannink vooral onderzoek. Haar onderzoeken zijn gericht op het gebruik van 3D-technologie in de gelaatsprothetiek. Deze 3D-technologie is bij gelaatsprothetiek nog een relatief nieuw gebeuren. Voorheen bestond het hele proces namelijk uit handwerk. Dit was niet praktisch, en daar waren eigenlijk drie primaire redenen voor. Het handmatig aanbrengen van een gelaatsprothese kost namelijk erg veel tijd, de kwaliteit van de prothese is sterk afhankelijk van de vaardigheden van de gelaatsprotheticus en het proces is belastend voor de patiënt. Nu kan dat met behulp van een 3D-scan, waarbij het gezicht niet aangeraakt hoeft te worden. De huidige methode is een stuk efficiënter en minder intrusief. Daarom is de gelaatsprothetiek geleidelijk over aan het gaan op het gebruiken van 3D-technologie voor het maken van bepaalde producten. In het verleden heeft mevrouw Bannink een onderzoek gedaan dat "Implementation of 3D technologies in the workflow of auricular prosthetics: A method using optical scanning and stereolithography 3D printing" heet. In dit onderzoek wordt er een nieuw proces beschreven waarmee oorprotheses gemaakt kunnen worden door gebruik te maken van 3D-technologie. Dat is dan ook het gebied van expertise van de opdrachtgever.

Expert

Shirley Bouman is de expert bij deze Meesterproef. Mevrouw Bouman maakt, samen met Rene Wolterink, gelaatsprotheses voor patiënten van het Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis. Dit doet ze al ruim dertien jaar.

Voordat ze in het ziekenhuis begon, heeft mevrouw Bouman een opleiding gevolgd in Toronto (Canada). Hier heeft ze gebruik leren maken van technieken en materialen die ontzettend belangrijk zijn bij de gelaatsprothetiek. Deze opleiding is er in Nederland nooit geweest, en ook in Canada bestaat de opleiding niet meer. De opleiding wordt nu wel zeer beperkt gegeven in Engeland, en ook in Amerika worden er sinds kort mensen opgeleid tot aangezichtsprothetici. Doordat er zo weinig mensen geschoold worden in het gebruik maken van de belangrijke technieken en materialen, zijn er maar een handjevol mensen die zo veel weten van de gelaatsprothetiek als mevrouw Bouman. Om deze reden zal zij uiterst geschikt zijn als expert voor dit project.

Situatie

Wanneer er een oor, oog of neus geamputeerd wordt, ziet het gezicht er al snel incompleet uit. Er kan dan een gelaatsprothese gemaakt worden om het verloren gezichtsdeel te vervangen. Bij het aanbrengen van een gelaatsprothese kan je niet, zoals bij bijvoorbeeld een arm- of beenprothese, zien wat er gebeurd zonder in de spiegel te kijken. In de spiegel is het lastig om bepaalde hoeken van de prothese te zien. Helaas heeft dat wel veel invloed op hoe de prothese eruit ziet. Alleen wanneer de prothese op de juiste plek wordt geplakt, kan deze voor onzichtbaar herstel van het aangezicht zorgen. Omdat het moeilijk kan zijn voor mensen om hun protheses op te zetten, wordt het voor sommigen naar verloop van tijd steeds minder aantrekkelijk om te doen. De problemen van het aanbrengen van de prothese kunnen dan zwaarder wegen dan die van het leven zonder prothese. Dat is niet de bedoeling. De prothese hoort problemen weg te nemen, niet te veroorzaken. Helaas is er momenteel geen goede manier om mensen te helpen met het opzetten van de prothese. Het doel van dit project is om daar verandering in te brengen.

Opdracht

Samen met de opdrachtgever is een opdracht opgesteld. Het doel van dit project is om het leven van patiënten met een gelaatsprothese makkelijker te maken. De opdracht luidt: ontwerp een hulpmiddel waarmee het aanbrengen van een gelaatsprothese makkelijker wordt. Dit hulpmiddel moet goed en makkelijk te gebruiken zijn door de patiënten, ook als ze oud zijn en/of een beperkte motoriek hebben. Om tot het beste ontwerp te komen, wordt de opdracht opgedeeld in meerdere deliverables. Voor elke deliverable is één teamlid verantwoordelijk.